tg-me.com/language/3964
Last Update:
🔻Now, O wise man, the definition of wisdom
Instead of saying, he ate
How much wisdom do you have now
Who did not listen to the ear
Wisdom is better than anything God gave
He praised wisdom
The wisdom of a guide and the wisdom of comfort
Wisdom takes hold of both palaces
You are happy and you are sad
Vazoit Fozuni is Vazoit Kamat
Dark wisdom and bright man
May we all be happy at the same time
What did that wise man say
that Dana was shocked by his speech
No one has the wisdom before
His heart turned from cutting his beard
Hoshivar called Vora crazy
He himself considered him a stranger
Azui to both noble palaces
Ghoste Khrad has to bind his feet
Wisdom is the eye of life when you see
Do not leave the world without happy eyes
Knower of the first creation of wisdom
The guardian of life and those three passes
Your eyes, ears, and tongue are threefold
There is no doubt about the good and the bad
He praised the wisdom and the soul that helps
And I praise you so that Yarad can hear
There is no one to say how good it is
So, tell me what was the cause of his disbelief
You are the creator of the world
See both obvious and hidden
To the words of those who know the way
Go to Giti and tell everyone
From any knowledge, you can hear words
From learning a non-native tense
Cho meet the horn of speech
Know that knowledge does not come to Bon.
کُنون اِی خِرَدمَند وَصفِ خِرَد
بِدین جایگَه گُفتن اَندَر خُورَد
کُنون تا چه داری بیار از خِرَد
کِه گوشِ نیوشَنده زو بَرخورد
خِرَد بهتر از هَر چه ایزَد بِداد
سِتایش خِرَد را بِه از راه داد
خِرَد رَهنمای و خِرَد دِلگُشای
خِرَد دَست گیرد بِه هَر دو سَرای
اَزو شادمانی وَزویَت غَمیست
وَزویَت فُزُونی وَزویَت کَمیست
خِرَد تیره و مَردِ روشن روان
نَباشد هَمی شادمان یک زمان
چه گفت آن خِرَدمند مَرد خِرَد
که دانا زِ گفتار او بَرخورد
کَسی کو خِرَد را ندارد زِ پیش
دِلَش گَردَد از کَرده خویش ریش
هُشیوار دیوانه خواند وُرا
همان خویش بیگانه دانَد وُرا
اَزویی به هَر دو سَرای اَرجمَند
گُسسته خِرَد پای دارد بِبَند
خِرَد چَشم جانَست چون بِنگَری
تو بی چَشم شادان جهان نَسپُری
نُخست آفرینش خِرَد را شِناس
نگهبان جانَست و آن سه پاس
سه پاس تو چَشم است و گوش و زبان
کَزین سه رِسد نیک و بَد بی گُمان
خِرَد را و جان را که یارَد سِتود
وَ گَر من ستایَم که یارَد شُنود
حَکیما چو کَس نیست گفتن چه سود
اَزین پَس بگو کآفرینِش چه بود
تویی کَردهً کِردگار جهان
ببینی هَمی آشکار و نَهان
بِه گُفتار دانندِگان راه جُوی
بِه گیتی بِپوی و به هَر کس بِگوی
زِ هَر دانشی چون سُخَن بِشنَوی
از آموختن یک زمان نَغنَوی
چو دیدار یابی به شاخ سُخُن
بِدانی که دانش نیایَد به بُن.
👤ابوالقاسم فردوسی.
#Poetry
👇👇👇
@Language
BY English Language
Warning: Undefined variable $i in /var/www/tg-me/post.php on line 283
Share with your friend now:
tg-me.com/language/3964